Do’s & Dont’s op de dansvloer

De Argentijnse tango is een dans van etiquette. Ofwel: cultuurgebonden beleefdheidsregels en omgangsvormen. In een aantal nieuwsbrieven in 2019 en 2020 schreef ik hier al eens over. Toch voel ik de behoefte dit in deze nieuwsbrief nog eens aan te roeren.
Maar waarom dat opnieuw? Zijn de regels niet duidelijk dan?

Nou, misschien de regels wel, maar de interpretatie blijkt toch bijzonder persoonsafhankelijk. Deze subjectieve duiding wil nog wel eens voor onderlinge verwarring en misverstanden zorgen. Meestal is dat niet zo erg. Wordt er een paar schouders opgehaald, gaat er een knikje over-en-weer of wordt er wat binnensmonds gemompeld en gemopperd. Overwegend verstoort dit niemands avond.
Wanneer kleine irritaties de proporties van grote irritaties, frustratie, boosheid of woede aannemen, verliezen wij als dansers en danseressen elkaar echter wél uit het oog. Dat zou ik vreselijk vinden.

Peter & Ina riepen al op tot respect voor de “spelregels” van de dansvloer. Ik zou daar graag aan toevoegen om ook respect te betrachten voor de “spelregels” in de ontmoeting. Tango betekent ontmoeten in de puurste zin van het woord. Onze geliefde tango is een ontmoeting met jezelf én een ontmoeting met die ander; “It takes two to Tango”.
Dit ontmoeten kan alleen wanneer er diep in de kern wederzijdse aandacht en respect wordt gevoeld. Soms lijken deze kernwaarden uit het zicht te raken en verdrongen te worden door dominante gedachten over pasjes, bewegingen, stijl of positie. Bij deze dan mijn oproep:

Stel de ontmoeting weer centraal. Vanuit de ontmoeting met de ander, maar vooral met jezelf, ontstaat de mooiste dans. Altijd.

Abrazo.

Wietse